Van jongs af aan was ik bezig met persoonlijke ontwikkeling, met observeren en begrijpen waarom handelingen werden gedaan zoals ik ze zag. Ik stelde vragen, interpreteerde alleen of ging uittesten hoe de grenzen verlegt konden worden om een fijner of beter gevoel ervan te krijgen. In deze (on)bewuste reis van persoonlijke groei is pijn voor mij de meest meedogenloze bewaker, die op de loer lag in de schaduw van mijn gewenste uitkomsten.
Poortwachter
Pijn is een diepgewortelde kracht, een elektrische stroom die door mijn zenuwen en spiervezels van mijn besluit schiet. En terwijl ik al 39 jaar bezig ben om mijn reis naar gewenste doelen te vervolgen, blijft pijn een poortwacht die test hoe mijn liefde, uithoudingsvermogen en opofferingsgezindheid is.
Richting
In al die jaren is het gevoel van pijnlijke sensorische signalen een stukje magie. Het effect wat het op mij kan hebben, de vele verschillende soorten pijn die er te voelen zijn en hoe het wel of geen effect op me kan hebben of hoe ik er zelf sturing aan geef.
Soms voel ik nog steeds hoe de ranken van ongemak zich om mijn geest wikkelen, een huiveringwekkende herinnering dat groei zijn prijs eist. Het pad naar vurige kracht en veerkracht is geplaveid met hete kolen van tegenslag, waarbij elke pijnlijke stap een afdruk achterlaat op het weefsel van mijn karakter.
Groeipijn
In de smeltkroes van een uitdaging, die ik mezelf altijd weer opnieuw opleg, sta ik altijd voor een keuze: toegeven aan het angstaanjagende gefluister van weerstand, onrust, stress en twijfel OF standvastig en gefocust doorgaan naar mijn doel MET het lichamelijke/geestelijke verzet.
Zo ook in de voorbereiding naar Kamp van Koningsbrugge seizoen 4. In de voorbereiding erna toe, met de volledige zorg voor mijn kids, zag ik genoeg beperkingen zoals: de pijn op het thema “te weinig vrijheid” om te trainen zoals ik zou willen, de pijn om telkens mijn training te onderbreken omdat mijn verantwoordelijkheidsgevoel de prioriteit gaf aan de noodzakelijke zorg en verbinding. De angst om daardoor niet goed genoeg getraind te zijn om mijn persoonlijke doelstelling te behalen.
In dit proces heb ik met meer liefde naar mijzelf kunnen kijken en heb ik geleerd dat het accepteren van die “pijn” voelt als een onvermijdelijke metgezel, een onafscheidelijke bondgenoot die bij het smeden van mijn moed hoorde. Steeds meer kon ik glimlachen bij tegenslagen, want in die verwrongen grijns schuilt voor mij ook de kracht om beperkingen te overstijgen.
Nu gebruik ik mijn kracht niet meer om de pijn te onderdrukken maar omarm ik de pijn als een lang verloren vriend. Want binnen zijn bereik ligt de alchemie van transformatie. Het is op die momenten van strijd dat de zaadjes van potentieel wortelschieten en ontkiemen tot de torenhoge bomen van groei.
En dan rest alleen nog de vraag als een spookachtige uitdaging voor jou:
Spreek jij alleen maar over ambities en doelen, of bezit je de kracht om de smeltkroes van pijn te doorstaan, terwijl je aan de andere kant tevoorschijn komt met de glanzende trofee van je persoonlijke groei en andere successen?
Het antwoord, zal fluisteren in de taal van je acties en resoneert door op de weg van jouw reis.
Enjoy your Innercize!
Benieuwd hoe intense testen jou kunnen uitdagen om met een glimlach te kunnen groeien?
Comments